Јас сум психолог, па затоа сакам да прашувам „зошто“: Зошто и натаму наседнуваме на овие лажни тврдења? Па, се чини дека природно ни доаѓа да го правиме тоа. Ако имаме проблем, сакаме решение. Колку е поголем проблемот, толку побрзо сакаме да дојдеме до решение. Ова е нормално и ние тоа го нарекуваме мотивација за бегство (или „Beam me up Scotty“ за обожавателите на „Ѕвездени патеки“). Сакаме болката да престане. Сакаме решение, лек.

Проблемот е што нашиот пристап кон намалувањето на телесната тежина е дека навистина лесно можеме да ослабеме онолку килограми колку што сакаме. Зар не сте размислувале да ја достигнете саканата телесна тежина или идеалната телесна тежина? Науката вели поинаку. Тежината не е начин на однесување и не може да се контролира преку нашите навики. Апетитот го регулираат сложени хормони и мозочни функции, а телото силно се спротивставува на намалувањето на тежината. Науката за дебелината како медицинска состојба докажа дека за успешно надминување на дебелината треба сосема да го смениме пристапот за кој досега сме слушале во медиумите и сме го применувале.

Резултатот од тоа се две непосакувани последици. Прво, луѓето кои имаат вишок килограми и сакаат да ослабат тежат повеќе отколку на почетокот од нивните обиди да ослабат. Тажно, нели? Нашата биологија е причината поради која не можеме да ја намалиме и одржиме телесната тежина. И второ, видовме дека неуспешните обиди при намалувањето на телесната тежина имаат големо негативно психолошко влијание. Кај повеќето луѓе, најзасегната била самодовербата. Отсекогаш се велело дека телесната тежина може да се контролира и дека сè што ви треба се волја да јадете помалку и да се движите повеќе, и дека е тоа толку едноставно. 

Затоа, ако не успеете да ги постигнете очекуваните резултати (сега знаеме дека тоа често се случува, земајќи ги предвид генетиката, биологијата, опкружувањето и начинот на живот), тоа може да го доживеете како неуспех... И ете, повторно ви е нарушена самодовербата. 

Ова измачување мора да престане. Телесната тежина не зависи од нашите навики и од однесувањето, а големината на телото не е грев. Луѓето се разликуваат според формата и големината на телото и бојата на кожата. Една величина не одговара секому! Сметам дека за сите нас, без разлика дали се работи за здравствени работници или обични граѓани, навистина е важно да се прифати разновидноста во формата на телото. Ако може да ја издигнеме дебелината на ниво на здравствена состојба, а не бројка на вагата, навистина може да помогнеме.

Дебелината е последица на прекумерно задржување на масно ткиво (масти) што ги нарушува здравјето, функционирањето и квалитетот на животот. Вашата тежина не ја одредува вашата вредност. Сметам дека концептот „најдобра телесна тежина“ може да биде корисен. Најдобра телесна тежина е тежината што може да ја постигнете и да ја одржите живеејќи здраво и среќно. Ако не можете да ја постигнете, ако не можете да ја одржите, ако треба да направите нешто што не е здраво за да ја постигнете или ве прави несреќни, тогаш тоа НЕ е телесната тежина што е најдобра за вас.  

Замислете свет во којшто не ѝ даваме важност на телесната тежина. Тоа би било подобар свет. Сепак, и понатаму може да зборуваме за важноста на здравата телесна тежина и да бидеме поуспешни да ја постигнеме, поддржувајќи умерено и одржливо намалување на тежината.

Сметам дека е време да се фокусираме на важноста на здравата телесна тежина којашто е најдобра за вас, истовремено фокусирајќи се на важноста на самодовербата. Со оглед на тоа што сме социјални (друштвени) суштества, секогаш ќе ни биде важно што мислат другите за нас. Но за тоа треба да постои граница. Како што се развива нашето општество, имаме можност да ги преиспитаме верувањата што се длабоко навлезени во нашата култура. Веројатно сте многу млади за да се сеќавате, но стандардите за дебелина, особено кај жените, беа поинакви.                    

Во 1960-тите години се појавила млада девојка, модел, многу слаба, чие име било Твиги. Пред да се појави таа, најпосакувано женско тело било телото со облини (како на пример на Мерилин Монро). Дали созреавме како општество прифаќајќи ја разновидноста? Сега, повеќе од кога било, може самите да направиме избор и не треба да живееме според стандардите што ни ги наметнуваат другите. Навистина се надевам дека со развивање третмани за дебелината кои даваат поголема поддршка и се темелат на докази, исто така ќе овозможиме да создаваме позитивна перцепција за себе.  

Што е самодоверба? Самодоверба е почитта што ја имате за себе. Жал ми е ако ова звучи едноставно. Но на некој начин тоа може да се каже и поедноставно. Самодовербата е односот помеѓу вас и вас. Во својата секојдневна практика често потсетувам дека:                                                

• Самодовербата не може да се заслужи

• Самодовербата не може да се подари

• Самодовербата не може да се позајми

• Самодовербата не може да се преземе

• Самодовербата не може да се купи

• Самодовербата СЕКОГАШ може да се СТЕКНЕ

Ако им помогнеме на луѓето да го променат верувањето во митот дека треба да јадете помалку и да се движите повеќе за да се справите со дебелината, можеби ќе бидеме поуспешни во прифаќањето на разновидноста во формата на телото и почитувањето на другите. Ве охрабрувам да си го почитувате телото и да ги цените достигнувањата што можете да ги постигнете и да ги барате вредноста и достоинството кои ги заслужувате.